विपरित ध्रुवको तिमी र म

स्थिर मेरो सालिन मन

चन्चल बन्यो र हलचल बन्यो

तिम्रो स्पर्सको मतिले,

तिम्रो हावाको गतिले।

साङगुरिएको मेरो

छितिजमा

आफ्नो रजाइ मेरै जीत थियो र मेरै हार,

र पनि आफ्नै धरातलको सिमाभित्र

समालिएको मेरो जीवन तिम्रो हठात आगमनले

खै के के भएछ कुन्नि

जीवन जुटेछ र टुटेछ।

मलाइ जुट्नु थिएन तेसैले टुट्नु पनि थिएन

जुटे वा टुटेको लेखाजोका मैले राखेको छैन

नराख्नुको मिठास स्वयम झेल्न चाहन्छु

दृष्टिकोण जीवनको फेर्न चाहन्छु।

मेले मुलुकले गरेको आंकलनमा
तिमिलाइ राखिन,

जोखिन र तौलिन पनि,

मलाइ जोखाइ र तौलाइको परिधी

विलकुल मन्जुर छैन

तेसैले म जोख्दिन र जोखिन्न पनि

तिमी सङग जीवनमापन यन्त्र छ भने

स्वतन्र छौ, जोख या तौल।

तिमि हावा हौ स्थिर रहन सक्दैनौ

तिमिलाइ अपबाद वनाउन चाहन्न,

मैले गति लिन सक्दिन

अस्थिर वन्ने छैन

स्थिरता मेरो अपवाद होइन।

विपरित ध्रुवको हाम्रो मेल शेस सेकेन्डको लागि हो

जो पल तिमि मसङग ठिकियौ

र आप्नो यात्राको गति रोकयौ, मलाई

चिर्न सकेनौ तिमिले

न त यो हिमाल को अस्तित्वलाइ फोड्न सक्यौ

चिर्नु र फोर्नु तिम्रो स्वाभिमान होइन,

स्वयम तिमि फोडिन सक्छौ

अलमलिए केहि छेण छोडिन सक्छौ

तेसैले,

विना विलम्ब तिमिले अघि बड्नु छ

कति पटक ठोकियौ हिमालहरु सङग पाहिले

र ठोकिने छौ कति

तिम्रो स्म्रितीले नामेट पार्नुपर्ने छ

मेरो सुलभताले लोभिएको तिम्रो त्रिस्णा फोड्नु पर्ने छ

र विस्वाश सफलताको जोड्नु पर्ने छ

Posted in: Poem